6 maart

6 maart 2016

Het is zondag. De shops op Martinique zijn gesloten. Wat gaan we doen vandaag? Het is het tweede onderwerp aan het ontbijt. We besluiten met een taxibusje een rit over het eiland te maken.

Het eerste onderwerp betrof de luchtatmosfeer in de hut van Elfriede en Therese: te benauwd, ook al staat de deur van de badkamer open en zijn er al drie monteurs langs geweest. Verstopte neuzen en wakker liggen is het gevolg. Ze gaan samen klagen (nou nee, ze zoeken zelf ook naar een oplossing, maar dat helpt niet) bij de front office. Het wordt ergens besproken (zal wel de back office zijn). Therese gebruikt haar handen om haar argumenten kracht bij te zetten. Het is van verre te zien, maar, dat valt ons op deze reis, ze is een kei in onderhandelen. Als we later weer aan boord komen is er het bericht dat de dames worden verwacht voor een gesprek met de front office. Spannend!

Met drie aanbieders van een rondrit wordt gesproken over de prijs voor een paar uur rijden in een airconditioned busje. We gunnen het Bob, voor 40 Euro (Frans eiland) of 45 dollar. Bob zit achter het stuur (weer aan de linkerkant) gezellig te praten over zijn leven op het eiland met Therese en later Elfriede die naast hem zitten. Die Amerikaanse jaren van deze twee vrouwen heeft ze toch heel sociabel gemaakt en ze verstaan iedereen beter dan wij Hollanders. Handig!

We rijden met het taxibusje over mooi aangelegde wegen door indrukwekkende tropische natuur. Ik kan je geen boomnamen geven, maar bij ons staan ze in de vensterbank die planten. Martinique ziet er georganiseerd en gecultiveerd uit. We gaan over kronkelende, stijgende wegen naar boven; het doet denken aan Zuid-Frankrijk. Het is prachtig om te zien.

Op een gegeven moment is een kopie van de Notre Dame te zien. Kleiner natuurlijk. Het is er zeer druk met auto's. Vrouwen en mannen met zondagse kledij (van Franse makelij) zitten in een witgepleisterde kerk met waaiers te wapperen om verkoeling te krijgen. We kunnen er even foto's van maken, want het geheel is op een zeer fraai uitkijkpunt.

Ergens halverwege de bergen komen we bij een botanische tuin. We stappen uit en komen in een toeristische attractie met aparte bomen (veel bamboe ook) en bloemen. Een kronkelweg voert langs verschillende onderdelen en zelfs gaat een route over een brug van hout en netten in de lucht. Niets voor ons besluiten we: te druk en te wiebelig.

We gaan na een uurtje verder en komen bij een ander uitzichtpunt met een restaurant en een rum-stokerij plus toiletten. Het restaurant was gereserveerd voor een feest, dus we hebben alleen het toilet bezocht (Ach, wat moet je daarvan verwachten -primitief is denk ik de beste omschrijving, ze doen hun best). Op banken onder bomen hebben we wat meegebracht voedsel genuttigd (ik een banaan en krentenbol van de boot, ja een krentenbol hebben ze daar ook -het blijft de Holland Amerika Lijn).

De terugtocht voerde grotendeels langs de kust. Mensen van het eiland zaten met gezinnen onder de palmbomen (of andere) met een uitstalling van etenswaren en kookpotjes. Zondagmiddag!

Vlak bij de boot was een plek met free wifi volgens onze chauffeur (bij het Tourisme bureau), dus daar hebben we nog even gezeten om de broodnodige mails binnen te halen. Foto's verzenden kostte te veel tijd, want de wifi was dan wel free, maar de tijd beperkt.

Bij de afvaart over een uur krijgen we volgens verwachting een mooi zicht op Mount Pelee, de hoogste berg van de omgeving. Als het weer het toelaat, is deck 4 - de voorplecht open om dit te aanschouwen.