4 maart 2016

4 maart

Saint Lucia is heel mooi, mooier dan St Maarten. En de mensen zijn ook mooi (vooral de mannen!) en heel vriendelijk. Het was er ook heet maar ja, wat zeuren wij als we de berichten uit Nederland lezen tijdens ons WIFI - momentje in een café direct na landing op het eiland. We waren van de boot met een watertaxi naar een overkant gegaan, want daar lag de stad. Het kiezen wat te doen was daaraan vooraf gegaan en omdat er geen eensgezindheid was in het begin, ging de tijd voorbij en waren een aantal opties niet meer mogelijk vanwege het ermee gepaard gaand tijdsbeslag. Dus het werd even het stadje bezoeken, met de Cathedral of the Immaculate Conception - een mooie kerk daar niet van, met oprecht biddende inwoners van het eiland, maar een kathedraal ...

Het was heet en het strand lonkte. We hadden onze badpakken en handdoeken van de boot (apart geserveerd voordat je de boot verlaat) meegenomen. Dus met een taxibusje door de bergen met mooie uitzichten naar hét strand. Natuurlijk probeerden ze ons een parasol voor twee aan te smeren, maar we zijn Hollanders en zochten daarom naar een min of meer schaduwplek van niemand (iedere plek is waarschijnlijk van 'iemand') Dat lukte. Omkleden was geen probleem; daar zitten we niet meer mee en we hebben zo onze trucjes - de omstanders kijken toch. Het water was groen en als je door was, heerlijk. Elfriede was meteen in haar element, want ze ging snorkelen. Ze heeft vissen gezien, maar ik heb niet onthouden welke. We hebben genoten van ons eerste strandbezoek.

Bij de terugtocht wilde Elfriede voorin zitten en ging naar de rechterkant van de bus, maar aangezien op St. Lucia links wordt gereden, riepen wij allemaal: daar niet! Want we kennen haar rijkunsten.

Terug op de boot hebben we wat te eten gehaald. De cruise director (niet de kapitein, maar iemand die meer voor de lollige dingen op de boot zit, Shane heet hij) riep om dat we na de afvaart (Ann heeft het steeds over de uitvaart) een mooie tocht gingen maken langs de kust van het eiland naar de pitons, twee puntige stijle bergen. Daar lag een dorpje waar deelnemers aan een excursie met de tenders zouden worden opgehaald. Het was een prachtige tocht inderdaad. We mochten voor deze gelegenheid op de voorplecht op het 4e deck staan, die anders altijd alleen toegankelijk is voor de crew. Ja, dat was echt mooi, vooral ook later met de ondergaande zon. Ann en Gerda Joke hadden op hun eigen balkon een school (of hoe heet dat) dolfijnen gezien.

Ons diner konden we helaas (vonden we) niet aan onze 'eigen tafel' , 167 genieten, met onze eigen serveerboys Olivier (de sommelier) en ?, maar morgen gaan we dan maar vroeger aan tafel als dat de enige mogelijkheid is om er wel te zitten. Wat ontwikkel je vreemde eigenschappen na een paar dagen ...

Na een rondje vertier, die BB King band (veel te hard) en karaoke (iets te vals) zijn we afgenokt. Morgen weer vroeg op voor Barbados!