2/3 en 3/3

2 maart

Ann voelde zich vandaag beter, maar dat hoorden we pas later, want er ging veel mis. Ze kon ons niet vinden in de Lido-eetzaal. Dat is ook nogal moeilijk want het is er groot en vindt dan elkaar maar eens, of een lege tafel voor 6 personen. We spreken daarom af om via een bepaalde route te lopen, maar omdat Ann verhuisd is, was ze de orientatie kwijt. Dat werd later nog erger toen ze ook haar hutnummer niet meer wist. Maar, overal is de front office behulpzaam in, ook voor verdwaalde gasten.

We besloten vandaag het praatje met de kapitein in het theater te bezoeken, om kennis te maken met de belangrijkste persoon aan boord. Michiel Willems heet hij en hij komt natuurlijk uit Nederland. Ook dat evenement heeft Ann niet kunnen vinden. Halverwege het vragenuurtje zijn we opgestapt om ons aan te sluiten bij een tour langs de galley - de keuken. Tja, véél staal en enorme hoeveelheden voedsel worden er verwerkt. Toen was het zeker tijd voor de lichamelijke inspanning: rondjes lopen op deck 3, de treatment in de Spa, uitslapen (en lezen in de bibliotheek) voor Therese. Het weer was van grijs nu stralend geworden, met een blauwe zee en een krachtige zon. Het werd ook goed warm naarmate de dag vorderde.

Het aantal missers was nog niet ten einde. Ann kon nog steeds niet met haar creditkaart betalen - moet ze dus helaas op die van een ander doen:-), het toilet in de hut van Nancy en Cobi raakte verstopt ("alleen wc-papier gebruiken", alsof wij iets oudere vrouwen nog ander materiaal nodig hadden ...) en de kluis van Elfriede en Therese ging niet meer open (batterij was op); wel vervelend als het gala avond is en je je juwelen nodig hebt.

De lunch hebben we met een salade gezond doorgebracht, maar dat gezond blijven werd teniet gedaan door de Nederlandse tea die om 3 uur als attractie werd aangeboden (voor niks). De amerikaanse vrouwen wilden daar toch wel absoluut heen en dan konden wij Hollanders niet achterblijven. We zaten daarna tot de tiet vol (uitdrukking van Nancy, volgens haar uit Chili), maar goed, Ann en Gerda Joke hadden een housewarming party op hun piepkleine balkon georganiseerd - heel lekker aan stuurboord met de zon, gelukkig waren er ook schaduwplekken. En ja, gala avond betekende omkleden in lange jurken of mooie pakken. We moesten daar om 6 uur al zijn (dat spreek je af de avond tevoren). Het was zeker mooi om te zien, iedereen op zijn paasbest, mannen met pakken en soms tuxedo's. Omdat we vroeg waren konden we prachtig de overgang van dag naar nacht op zee meemaken.

Een rondje langs de beide theaters was het slotstuk van deze avond. We moeten wat vroeger naar bed om morgen om 6 uur op te staan vanwege het eerste eiland dat we gaan bezoeken, Sint Maarten!

3 maart

Kregen gisteren Elfriede en Gerda Joke een reprimande per brief omdat ze in de Spa betrapt waren op loud conversation, vandaag kregen meerderen van ons te horen dat we niet zelf waterflessen mochten vullen, want dan kon de fles de kan raken en dat was als kissing (onhygienisch).Ook thee of koffie halen met het al gebruikte kopje is uit den boze. Wel zuinig zijn met water!

Sint Maarten is het eerste eiland dat we aandoen en we gingen daarvoor via de passencontrole het dock op. Andere, veel grotere boten kwamen langszij liggen. We waren vroeg, het was nog rustig, maar het regende wel. Een taxi geregeld om naar het Franse deel te gaan, dat leek ons mooier dan het Nederlandse deel met straten die bezaaid waren met souvenirs winkels, vooral met bling-bling. Een mooie rit werd het de bergen op, en we zaten droog. Bij het uitstappen viel de vochtige warmte als een deken op ons. Het was droog en het werd snel warmer, zo'n 26 graden. Een folkloristische markt, wat horeca, een marina. We hebben een rondje gelopen, een kerk bezcht (ook om te schuilen voor nog een buitje) en wat gedronken bij een franse bakkerij. Daar was eindelijk wifi!. Alle mails en andere berichten werden gelezen. Met de taxi terug gegaan en toch wat van het Hollandse deel gezien. Vervolgens teruggelopen naar de boot. We hadden hier niet zoveel tijd. En de boot gaat echt weg als je er niet op tijd bent. Via twee toegangscontroles en een tassencontrole (met een apparaat) waren we terug op onze stek. Lunchtijd was voorbij, maar de ijsbar was nog openen en een ijsje wil wel smaken na toch wel een hete wandeling.

Nu liggen we ergens op het dek te luieren, lezen of tikken Mooie vogels komen voorbij, maar we weten niet welke het zijn. Wel van één soort. Zojuist kwam een kinderwagen langs van een moeder met kind. Dat is een vrouw van een van de officieren. Die mogen hun familie af en toe meenemen. Vanmorgen zagen we trouwens ook een hele groep Harley Davidson rijders in colonne op het eiland rijden, afkomstig (natuurlijk) van een andere boot. Het volk op onze boot is toch voornamelijk wat ouder, behalve wij natuurlijk.

Kijken jullie ook naar de foto's? Het kost moeite (en tijd) genoeg om die geplaatst te krijgen. Elfriede zet wat op Facebook.