9 maart 2016

9 maart

Een rollend schip, zo noemen ze dat toch? Vanaf kwart over 5 gisterenmiddag tot nu toe (half 2 in de middag) is er deining aan boord. Om gisteren de dining table te bereiken moesten we al enige moeite doen om in evenwicht te blijven. Sommigen hadden wel één indrink- glaasje op (anders komen die aan boord gebrachte flessen op de eerste dag nooit op), maar dit leek op dronkenschap. Om ons heen waren veel tafels niet bezet. De gedachte was dat ouderen op bed gaan liggen omdat je er dan het minste last van hebt.

Als je wat wijdbeens gaat lopen kun je aardig vooruit komen. Railingen zijn overal langs de gangpaden aangebracht. En ook dit deinen went weer. Vanmorgen was er een liefdadigheidsloop op deck 3, en dat ging gewoon door. Het zwembad was niet open om 7 uur. Ze zijn te bang dat je in één zwiep van het water overboord gaat. De spa was gisterenavond gewoon in bedrijf. Het water in een bad deed echter wel raar; in ons eigen bad in de hut trouwens ook, dat ging van links naar rechts omhoog.

Goed, we zitten nu eenmaal op een boot. Het zonnetje schijnt, ik zit op dek in een ligstoel te tikken.Waar de anderen zijn? Elfriede geniet nog van een lunch met de officieren na haar medaille-uitreiking. Het was een hele belevenis. 'S Morgens hebben we het al gevierd met een cappuchino en gebak op deck 10 bij de biblotheek (chocolademelk was er ook). Dit alles tegen een kleine vergoeding van 1,75 dollar per beker (de cappu en choc dan - het gebak is gratis). Gewone koffie en thee zijn gratis,maar je wil eens wat anders, en Elfriede trakteerde.

Ann wil vandaag de 10 km lopen en zou dus voorbij moeten komen over deck 3, maar ik zie haar niet. Ook Nancy was van plan een rondje te lopen. Maar ze is ook geinteresseerd in de bingo. Gerda Joke hebben we aangeraden om de workshop handdoeken vouwen te volgen. Dan kan ze daarna ook van die leuke beesten maken. Therese zijn we helemaal kwijt geraakt, ze zal wel in de bibliotheek zitten; de New York Times heeft grote aantrekkingskracht op haar.

Het is relaxt, op een enkel incident na. Zo was gisteren een van ons met twee theekopjes op weg naar haar hut. Daar aangekomen zette ze die op de grond om de deur te openen met de keycard. Een cabin boy snelde toe en pakte de kopjes op. Hij werd min of meer naar binnen geduwd door die ene van ons, maar hij schrok enorm toen hij zag dat er iemand in de hut in haar onderbroek stond. Hij zetten de kopjes snel op een nachtkastje en onderwijl trok die andere van ons nog sneller een gordijn om haar heen (die hangt tussen badkamer en slaapkamer). De cabin boy vertrok onder het uiten van vele verontschuldigingen. Gelukkig was hij vanmorgen over de schrik heen. En wij hebben er met zijn allen erg om gelachen. Dat lachen gebeurt toch wel vaak.

Vannacht werd ook iemand om 3 uur gebeld door een assistente van een arts over een afspraak voor volgende week. Ze vonden daar in Nederland dat ze moeilijk bereikbaar was... De verbinding werd verbroken en een half uurtje later rinkelde weer de telefoon, en zo nog een keer. Nachtrust?

Vandaag zou het de verjaardag zijn geweest van onze overleden vriendin Noor. We staan daar zeker bij stil. Zou ze mee zijn gegaan? Ze hield wel van varen en van verre reizen (en luxe)!

Het diner is vanavond weer in gala. We gaan ervoor! Gisterenavond hebben we om 8 uur het optreden bijgewoond van een pianovirtuoos uit Cuba. De zaal was tot de laatste stoel bezet. Nancy heeft genoten; ik vond het aardig en de anderen lagen geloof ik al in bed. Om 8 uur!

Morgen komen we aan bij de Bahama's, bij Half Moon Cay. Dat blijkt eigendom te zijn van de HAL. Met tenderboten worden we daar afgezet. Er wordt een barbecue georganiseerd en nog meer. Je kunt er heel lekker zwemmen volgens Elfriede, en snorkelen. Dat tenderen lijkt ons wel wat en nog eenmaal in dat lekkere water zwemmen....

De zon komt nu dit deck op. Het stinkt naar verf (er is vreselijk veel aandacht voor onderhoud -als je een rondje loopt ruik je overaal boenwas, niet mijn favoriete geur), maar goed: dat moet op een boot. Laten we er nog maar een paar dagen van genieten. De papieren voor de ontscheping liggen alweer in de hut. Dat gaat via een fantastisch systeem. Het voert te ver om dat helemaal uit te leggen, maar de bagage moet de avond ervoor al buiten de hut staan met een kleur label er op. Je gaat per kleur op een bepaald tijdstip van de boot af en dat wordt aangekondigd via de TV. Nu moeten we alleen nog ontdekken hoe die werkt. Voorlopig nog even niet aan denken.