De bruiloft

4 sept

Toen we gekleed waren, opgemaakt en de hoed dan wel fashionator was geplaatst scheen de zon weer uitbundig en was het heet na uren bewolking. Op het afgesproken plein stonden andere bruiloftsgasten te wachten in de hitte, met mooie kleding aan en de heren in het pak. Wel een grappig gezicht, tussen de andere pleinbezoekers die rondslenterden in bikini’s met een dingetje er over. De jonge meiden van ons gezelschap droegen voornamelijk fashionators en als je nou denkt: wat is dat! Het is een knutselstukje als hoofdtooi, niet een hoed. Ann had er een, een soort spin. Ik zal de foto plaatsen (en nog wat andere; voornamelijk voor de kenners onder de lezers).

Met 2 touringcars werd het gezelschap naar onbekende bestemming vervoerd.  40 Minuten rijden vanaf Nerja. Een prachtig landgoed, dat moet gezegd. Casa de los Bates heette het, in Motril (afbeeldingen staan op internet). Nadat de eerste groep een koel drankje was geserveerd op zijn meest deftigs, kwam de tweede groep pas aan want de grotere bus waar zij in zaten kon de weg naar boven niet doen en de inzittenden moesten daardoor ergens beneden overstappen op onze bus.

We zagen achter de bosjes in de tuin een opstelling met wit beklede stoelen voor een plechtigheid en hoorden een strijkje oefenen. Vanaf het landhuis was een enorme trap met een rode loper belegd en daar vandaan kwam het aanstaande echtpaar hand in hand zich presenteren. Verder was de plechtigheid zoiets als in films, maar het mocht niet door de gasten op foto of film worden gezet. Daar waren twee fotografen en een videomaker voor. De weddingplanner en de twee ceremoniemeesters (van D’66 huize) liepen driftig rond om alles ‘perfect’ te regelen.  De ambtenaar van de burgerlijke stand sprak Engels, het strijkje zette af en toe een bijpassend liedje in en de zangeres zong echt mooi. Het kleine neefje van Frank strooide bloemblaadjes en wij later ook en de lach verdween niet van het gezicht van de bruidegoms. Het geheel was eigenlijk nep, hoorden we later, op Prinsjesdag trouwen ze echt in Den Haag.

 Allerlei lekkere kleine hapjes werden daarna geserveerd met de nodige drankjes, te beginnen met champagne natuurlijk.  Vervolgens om een uur of 9 een diner in de buitenlucht, ook zoals in films. Nou ja, daar kwamen we ook voor; Spanje is een heel end weg,  het moet wel bijzonder zijn. Er waren mooie en leuke speeches van de broers, foto- en videofragmenten, het eten was lekker en het werd steeds later. Om 2 uur zou de eerste bus terug gaan. Die wilden we wel nemen. Van 1 tot 2 was er nog entertainment in de vorm van flamingodansers. Daarna zou de disco beginnen tot een uurtje of 5.

De bus die ons op kwam halen bleek echter met een achterwiel in een kuiltje te zijn terechtgekomen en de chauffeur moest  heel veel moeite doen in het donker om daaruit vrij te komen.  Maar goed, om 3 uur waren we ‘thuis’.

De terugtocht naar Nederland de volgende dag vanuit Malaga verliep soepel. Het temperatuurverschil was zo’n 15 graden, maar een mooie nazomer wordt voorspeld.